Workshop 1
Voorafgaand aan deze les heb ik wat onderzoek gedaan naar verschillende kunstenaars die met projecties werken.
In de les zijn we gaan experimenteren met projecties. Wij kozen ervoor om te experimenteren met licht en reflecterende materialen.
Ruben en ik hebben Kitty en Chloe ingewikkeld in aluminiumfolie. Op de grond hadden we een rode lamp, dit licht probeerden we te reflecteren met de aluminium pakken.
In het eerste experiment maakten we alleen gebruik van de rode lamp, die we hadden bedekt met een rode lap stof (organza).
In het tweede experiment hebben we kleine lampjes aan de pakken bevestigt en die als enigste lichtbron.
In het derde experiment hebben we zowel de draagbare lampjes als de lamp op de grond gecombineerd. Het tweede experiment is het beste gelukt. Door alleen de lampjes op het lichaam te gebruiken reflecteerde het aluminium meer en werden alle vormen abstracter. Hierdoor werd het bijna niet meer duidelijk dat het om 2 mensen ging. Dit gaf samen met het krakende geluid van het folie een heel interessant effect.
Workshop 2
In de tweede workshop hebben we geëxperimenteerd met arduino.
Eindproject, Beweging en connectie
Voor de eindopdracht het ik samengewerkt met Kitty. Zij was bezig met beweging en ik met connectie. En dat wilden we samenvoegen tot een performance werk, hierbij was de performance video van de eerste workshop een grote inspiratie.
Wat is de relatie tussen mens en stof?
We wilden heel graag met stof werken, maar waarom?
Kleding is gemaakt van stof, het is organisch en bewegelijk, het geen warmte en bescherming. Maar het verbergt ook, vaak uit schaamte bedekken mensen hun lichaam nog meer. Uit onzekerheid verbergen ze zichzelf voor anderen.
Wij wilde de stof juist gebruiken om te verbinden in plaats van af te schermen.
Twee mensen verbinden met de stof als extensie.
We hebben verschillende experimenten gedaan met de stof, beweging en verschillende lichtbronnen.
We merkten al snel dat rood licht vrij weinig effect had.
Het gewoon bewegen met de stof had niet het gewenste effect waar we naar zochten, er was nog geen verbinding. We zijn onszelf daarna gaan inwikkelen in het doek. Dit werkte een stuk beter.
We merkten dat het licht eigenlijk niks toevoegde aan het project. Het inwikkelen daarentegen werkte wel heel goed. We vormen namelijk letterlijk een connectie. We hebben hierna meerdere stoffen aan elkaar geknoopt om een intenser effect te krijgen. Dit hebben we in de gang en daarna buiten uitgetest.
We merkten dat het indraaien met onze arm omhoog een interessanter effect gaf. Hierdoor werden we strakker ingewikkeld en onze lichamen werden abstracter.
Door in de stof te wikkelen, maken we een verbinding met elkaar en worden we een met het materiaal. Je word ook steeds afhankelijker van elkaar naarmate je dichter bij elkaar komt. Het doek gaat steeds strakker en word steeds meer beklemmend, waardoor je samen moet werken om niet om te vallen, dit maakt de ervaring nog intenser.
